Fijne zomer
Wat kan het soms eenzaam voelen om in het missen op vakantie te gaan. Je geliefde, partner, kind of wie dan ook te moeten missen. Vooral in een zomervakantie kan het je ineens overvallen. De leegte, het gemis, verdriet en het heimwee naar wat ooit was.
Opeens lijkt het koud in je te worden en wordt de zomer soms ook even een periode waarin het winter lijkt.
Zomeren wordt dan misschien ook wel even ‘winteren’. Voor alle mensen die te maken hebben met het ‘overwinteren’ in jezelf het volgende gedicht:
Heimweefeest
Soms tikt de zomer de leegte aan
Als iedereen vertrekt
Dan vertrekt er ook iets binnen in
Wordt het oorverdovend stil
Als zorgen golvend spoelen
De nachten zwart en lang
Alsof je langzaam lijkt te verdwijnen
En word je soms zo bang
Als missen zo intens kan voelen
Of de eindigheid zo heel dichtbij
De wereld verder door lijkt de draaien
Er diep van binnen heimwee lijkt
Daar waar de stilte valt
Het zwarte van de nacht
De zon die langzaam opkomt
De dag die op je wacht
Die zonnestraal dan pakken
De glimpen van de maan
De weg naar binnen reizen
Daar mag je verder gaan
Daar zingen vogels in de bomen
Daar bloeien bloemen in het veld
Daar wordt van buiten steeds meer binnen
Waarin elke liefdesteken telt
Houd vol, houd moed, blijf het geloven
Het zonlicht komt weer na de nacht
De wolken die langzaam overdrijven
Er mensen zijn, soms onverwacht
Die ene zonnestraal of glimlach
die zin die raakt in wat je leest
De stille reis van binnen maken
Dan wordt het langzaam heimweefeest
Roza Boer
