“Ik voelde me een emotionele peuter.”

Het is alweer even geleden, maar ik herinner het me nog haarscherp: wandelend de dagen door, omdat alles te veel was. Mijn lijf zette me letterlijk stil. Jarenlang had ik gevoelens weggestopt – geen idee hoe ermee om te gaan. Tot het niet meer ging.

De vrouw die alles kon, alles wist, sterk, stoer, hardwerkend – ze viel stil. Niet omdat ik niet wilde, maar omdat mijn beschermingsmechanisme simpelweg stopte.

En toen kwamen ze: gevoelens. In golven. Overweldigend. Te veel. Alles wat ik jarenlang had onderdrukt, diende zich aan om alsnog gevoeld te worden. Ik had geen idee hoe.

Ik was in paniek.
Ik moest rouwen.
Maar hoe rouw je als je niet weet wat je voelt?
Hoe leer je herkennen wat je lijf wil zeggen?

In mijn praktijk zie ik vaak hetzelfde: mensen die jarenlang niet hebben kunnen voelen. Die “doorgingen”, die “de schouders eronder zetten”. Die nooit leerden rouwen. Boosheid, angst, verdriet – alles werd weggestopt. Soms uit overleving ( ik zeg liever bescherming), soms omdat het hen nooit is voorgedaan.

Rouwen vraagt tijd. Het is geen quick fix.
Het is leren voelen wat je nooit mocht of kon voelen.

Soms voelde ik me een emotionele kleuter. De wereld leek te weten hoe het moest. Ik niet. En dus kreeg ik allerlei diagnoses. Want dan, zo zegt het systeem, heb je recht op hulp. Maar ik wás niet ziek.

Ik had simpelweg te lang gedragen wat niet van mij was.
Ik had geleerd te zwijgen over gebeurtenissen.
Ik werd de ouder van mijn ouder.
Ik slikte mijn tranen in.

Ik schaamde me en voelde me schuldig.

Niet omdat ik niet wilde voelen, maar omdat ik het nooit had geleerd.

Rouwen is leren leven. Vallen en opstaan. Terugkijken om verder te kunnen. Stilstaan, ervaren, leren.
Leren voelen. Emotioneel tot wasdom komen. Dat heeft niets met kalenderleeftijd te maken.
Niet meer terug naar hoe het was, maar integreren wat er was. Eerlijk durven zijn voor jezelf.
Opnieuw verbinden – met jezelf, je lijf, je ziel. Keuzes durven maken.

Die reis aangaan. Alsnog te leren voelen. Alsnog jezelf geven wat je niet kon. Je weer verbinden met jezelf. Weer leren spelen en ontdekken wie jij nu bent.
“If you can feel it, you can heal it.” – helen, erkennen, accepteren, leren.