Ze keek me aan met haar mooie grote bruine ogen. Ze is haar partner verloren en na een jaar van rouw en doorvoelen en doorleven op een punt waarop ze niet goed weet hoe verder. Ze vertelt aan me dat het soms dagen goed gaat met haar en ze ineens ervaart dat het lijkt alsof ze onderuit lijkt te gaan. Gaat dat gevoel ooit over?

Ik vond het een blog waard om te delen aangezien dit voor veel mensen herkenbaar is tijdens een rouwproces. Je geliefde waar je zoveel van houdt is je ontvallen. Wat kan je plotseling in een nieuwe wereld terechtkomen als je iemand verliest. Het lijkt alsof je terecht bent gekomen in een achtbaan van emoties en je langzaam een nieuwe balans lijkt te zoeken. Het lijkt erop alsof de buitenwacht na een jaar lijkt te vertellen dat het over moet zijn. Je alle seizoenen hebt gehad en er nu wel klaar voor bent om dingen achter je te laten en los te laten. Maar niets lijkt minder waar. Soms klopt de rouw, gemis en pijn in volle hevigheid op de deur van je hart. Lijkt het alsof je weer terug bij af bent en heb je geen idee hoe de dag door moet komen. Gevoelens van machteloosheid, overspoeling lijken het over te nemen van je gedachten en je lijf. ‘Is dit wel normaal?’, vraag je je af. Zeker is dit een normaal als dit tijdelijk gebeurt. Rouwen is leren roeien met 2 riemen. Is alle gevoelens toelaten en de tijd nemen om op jouw tijd en manier hier een weg mee te vinden. Het is de slingerbeweging kunnen maken van de ene naar de andere kant.

Manu Keirse vertelt zo treffend dat je geliefde is verhuisd van de buitenwereld naar de binnenwereld. Hiermee om leren gaan en her-inneren vergt rouwarbeid. Dat vergt tijd en ruimte en een heen en weer slingeren tussen het vroeger en het nu, het verlies en het herstel. Is langzaam nieuwe toekomst mogelijk maken waarin het verlies nooit weg of overgaat, maar een nieuwe betekenis krijgt. Gun jezelf op deze moeilijke dagen de ruimte en de tijd om lief te zijn voor jezelf. Je tranen te huilen en het verdriet toe te laten. Je bent niet gek, de liefde klopt aan de deur van je hart en vraagt om liefdevolle aandacht! Rouwen gaat ook over liefde die zijn adres is kwijt geraakt. De persoon is dan niet meer fysiek in beeld, echter de liefde is er nog steeds. De kunst is hoe je liefde alsnog kan omarmen en in kan sluiten, de dag in, de week uit, de toekomst in! Verdriet krijgt met de tijd een andere vorm, echter de liefde gaat nooit over!